Omdat er voor kinderen in een moderne stad geen plek meer is om een hut te bouwen, bedacht kunstenaar Frans Haan een duurzame variant. Een druppelvorm, waarvan het binnenste toegankelijk was via drie deuren .
Aan veiligheid was veel aandacht besteed, zo werd een deur in de open stand aan een paal vergrendeld en de andere twee afgeremd d.m.v. hydraulische cilinders.
De mensen uit de buurt, die in grote getale meegeholpen hadden met de bouw ter plaatse, zorgden tenslotte voor het toezicht. meer over het ontstaan van de druppel

Na een aantal jaren werd de buurt afgebroken en daarmee verdween de sociale controle. De nieuwe bewoners zagen met lede ogen het kunstwerk verloederen. Instantie's gingen zonder inzicht te hebben, zich ermee bemoeien, een wethouder sloeg vervolgens munt uit de ontstane situatie en dat betekende het einde van het kunstwerk.
meer over de aanleiding tot de vernietiging.

De gemeente beriep zich op wetgeving betreffende veiligheid, maar sloeg een voorstel van de kunstenaar om het kunstwerk conform de nieuwste veiligheidseisen om te bouwen tot een ander, nieuw kunstwerk af.
Terwijl het kunstwerk zelfs in ongewijzigde vorm in een bestaande, omheinde speeltuin nog kon dienstdoen als speelobject, gaf de gemeente de voorkeur aan vernietiging ter plaatse.