Omdat er voor kinderen in een moderne stad geen plek meer is om een hut te
bouwen, bedacht kunstenaar Frans Haan een duurzame variant. Een druppelvorm,
waarvan het binnenste toegankelijk was via drie deuren .
Aan veiligheid was veel aandacht besteed, zo werd een deur in de open stand
aan een paal vergrendeld en de andere twee afgeremd d.m.v. hydraulische cilinders.
De mensen uit de buurt, die in grote getale meegeholpen hadden met de bouw
ter plaatse, zorgden tenslotte voor het toezicht.
meer over het ontstaan van de druppel
Na een aantal jaren werd de buurt afgebroken en daarmee verdween de sociale
controle. De nieuwe bewoners zagen met lede ogen het kunstwerk verloederen.
Instantie's gingen zonder inzicht te hebben, zich ermee bemoeien, een wethouder
sloeg vervolgens munt uit de ontstane situatie en dat betekende het einde
van het kunstwerk.
meer over de aanleiding tot de
vernietiging.
De gemeente beriep zich op wetgeving betreffende veiligheid, maar sloeg een
voorstel van de kunstenaar om het kunstwerk conform de nieuwste veiligheidseisen
om te bouwen tot een ander, nieuw kunstwerk af.
Terwijl het kunstwerk zelfs in ongewijzigde vorm in een bestaande, omheinde
speeltuin nog kon dienstdoen als speelobject, gaf de gemeente de voorkeur
aan vernietiging ter plaatse.