Het ontstaan van de druppel

 

Het begon toen ik en medestudent Paul van de kunstakademie in 1979 op de Apenhof in het Florapark kwamen te wonen. Het pand was verlaten door de vorige bewoner en de kinderen uit de buurt beschouwden het inmiddels als hun terrein. Omdat wij geen woning hadden, telde dat zwaarder. Om toch tegemoet te komen aan de kinderen mochten zij zaterdags op bezoek komen. Telkens vier tegelijk en wisselen om de twintig minuten met de wachtenden voor de poort. De kinderen konden bij ons tekenen en kregen "dropthee" en vonden het fantastisch.
Klik hier voor meer foto's over de kinderen van de Apenhof
Maicol en Murat
   
 

 

Omdat de gemeente de Apenhof wilde slopen, was het water en stroom afgesloten.
De 80 gezinnen, die rondom het Florapark woonden, steunden ons door vier jaar lang elke dag een jerrycan water te geven.
Pas nadat ik uit protest op een zaterdagmiddag met mijn neefjes "een waterput" in het stadhuisplein had gegraven, kregen we van burgemeester Wieringa water, stroom en een huurcontract.

 
Op een regenachtige zondagmiddag zag ik vanaf de bank de kinderen in het park spelen en bedacht een soort hut, waar ze in konden schuilen en fikkie stoken en tekende een druppelvorm op een stukje papier.
Op de academie maakte ik vervolgens modellen van gips en schreef een brief aan B&W.
Tot mijn grote verrassing kreeg ik de opdracht om het beeld in het echt uit te voeren.

Het Florapark als huiskamer van de buurt:
Hannes, Albert, Jette en Gunther.
  Klik hier voor foto's over de bouw van de druppel